Słońce dopiero wychylało się zza horyzontu, a przy Południowej Bramie miasta już ktoś się krzątał. Był to mężczyzna w późniejszym wieku, któremu wśród półdługich ciemnych pukli pojawiały się już siwe pasma. To samo zaobserwować można było z włosami na brodzie Toleda oraz krzaczastych brwiach. Twarz miał raczej okrągłą z dużym nosem na środku. Wysoki, jednak średniej muskulatury sprawiał bardziej wrażenie uprzejmego sklepikarza, niż wędrownego kupca. W sumie właśnie tak było. Garrick Shaim prowadził średniej wielkości kram na Złotej Ulicy, jednak ścisła współpraca z Horristenem ze Złamanego Żebra zapewniała mu stabilny przypływ monet. Podczas spotkania nimnarejskich przedsiębiorców zgłosił się na ochotnika, by osobiście pojechać po rarytas sezonu - miodowe grusze. Dzięki pracy z warzywami i owocami mógł w obiektywny sposób ocenić, czy sadownicy nie zaoferują im towarów drugiego sortu.
W podróż miał wyruszyć na dość dużym zadaszonym wozie. Z tyłu już wcześniej ustawił puste beczki oraz drewniane skrzynie, a teraz poprawiał uprząż u dwóch silnych ogierów, które miały za zadanie pomóc im w przeprawie. Przez ramię spojrzał na najbardziej nietypową dziewczynkę, jaką przyszło mu ostatnio spotkać. Turkusowe kręcone włoski, blada skóra pokryta czymś na kształt meszku, a do tego uszy jak u królika. Doprawdy dziwna osóbka. A jednak kiedy o niej myślał nie mógł podważyć faktu, że zgodził się przewieźć ją przy okazji do Nediranu. I tak tam jechał, a gdy jeszcze jej wuj wręczał mu całego nimnara w ramach podziękowania, nie zastanawiał się zbyt długo. Ciekawe, bo jakoś nie potrafił sobie przypomnieć twarzy tamtego mężczyzny.
- Tylko pamiętaj Ya, że musisz być grzeczna. Twoja ciotka ma na Ciebie czekać na placu w Nediranie, więc tam też Cię wysadzę. Ruszymy jak tylko przyjdą tu jeszcze nasi dwaj najemni pomocnicy. Każdy z nich to rosły duży chłop, więc nie przestrasz się zbytnio.
Zaraz miała wybić ustalona przez nich godzina do wymarszu i Garrick naprawdę miał nadzieję, że żaden z nich się nie spóźni.
